چگونگی کارکرد خودکاهش دیون در پلتفرم‌های کریپتویی پرپ و تاثیر آن بر معاملات برنده

کاهش خودکار، ترمز اضطراری در قراردادهای دائمی رمزارز است که بخشی از موقعیت‌های رابح را کاهش می‌دهد وقتی که تصفیه‌های ورشکسته عمق بازار و بافرهای باقی‌مانده یک محل را تحت فشار قرار می‌دهند، همان‌طور که داگ کولکیت، بنیان‌گذار آمبیانت فینانس، در یک توضیح جدید بیان می‌کند. X رشته .

فیوچرز دائمی — که در اصطلاح معامله‌گری به آن‌ها “پرپس” می‌گویند — قراردادهای نقدی بدون تاریخ انقضا هستند که از طریق پرداخت‌های تأمین مالی، نه تحویل، مشابه بازار نقدی عمل می‌کنند. سودها و زیان‌ها علیه یک استخر حاشیه مشترک خالص می‌شوند، نه سکه‌های تحویلی، به همین دلیل در شرایط بحران، مکان‌ها ممکن است نیاز داشته باشند که به سرعت ریسک را مجدداً تخصیص دهند تا دفاتر متعادل بمانند.

کلتیت ADL را به عنوان آخرین مرحله در یک آبشار ریسک معرفی می‌کند.

در شرایط عادی، یک حساب ورشکسته در نزدیک قیمت ورشکستگی‌اش به دفتر سفارشات تصفیه می‌شود. اگر انحراف قیمت بیش از حد شدید باشد، مکان‌ها به هرگونه بافرهایی که حفظ می‌کنند تکیه می‌کنند — صندوق‌های بیمه، نقدینگی برنامه‌ریزی‌شده، یا خزانه‌هایی که به جذب جریان‌های تحت فشار اختصاص دارند.

کولکیت اشاره می‌کند که چنین خزانه‌هایی می‌توانند در شرایط آشفتگی سودآور باشند زیرا با تخفیف‌های عمیق خرید می‌کنند و در زمان‌های بازگشت شدید به فروش می‌رسانند؛ او به ساعتی در زمان افت ارزهای دیجیتال در روز جمعه اشاره می‌کند که خزانه‌ی هایپرلیکوئید حدود ۴۰ میلیون دلار درآمد کسب کرد.

نکته‌ای که او تأکید می‌کند این است که یک کیف پول مجازی جادو نیست. آن از همان قوانین همانند هر شرکت‌کننده دیگری پیروی می‌کند و ظرفیت خطر محدودی دارد. وقتی آن دفاع‌ها خسته شده و کماکان کمبودی باقی مانده است، سازوکاری که ثبات مالی را حفظ می‌کند، ADL است.

تشبیهات در توضیح‌دهنده کولکیت logic را شهودی می‌سازند.

او این فرآیند را به یک پرواز پر از مسافر تشبیه می‌کند: شرکت هواپیمایی انگیزه‌هایی را برای پیدا کردن داوطلبان افزایش می‌دهد، اما اگر هیچ کس استقبال نکند، “کسی باید از هواپیما بیرون رانده شود.”

در قراردادهای دائمی، زمانی که پیشنهادها و بافرها قادر به جذب ضرر نیستند، ADL بخشی از موقعیت‌های سودآور را “بالا می‌برد” تا بازار بتواند به موقع خارج شود و تعهدات را تسویه کند.

او همچنین به سوی اتاق کارت می‌رود.

یک بازیکن که در شرایط خوبی قرار دارد می‌تواند از میزی به میز دیگر پیروز شود تا زمانی که در واقع سالن از چیپ‌ها تمام شود؛ محدود کردن برنده مجازات نیست، این روشی است که خانه برای ادامه بازی زمانی که طرف دیگر نمی‌تواند پرداخت کند، استفاده می‌کند.

نحوه عملکرد صف

زمانی که ADL فعال می‌شود، مبادلات قانونی را اعمال می‌کنند تا تعیین کنند که کدام فرد ابتدا کاهش می‌یابد.

کولکیت صفی را توصیف می‌کند که سه عامل را ترکیب می‌کند: سود未تحقق، اهرم مؤثر و اندازه موقعیت. این ریاضیات معمولاً حساب‌های بزرگ، بسیار سودآور و با اهرم بالا را به جلو صف می‌برد – “بزرگ‌ترین و سودآورترین نهنگ‌ها ابتدا به خانه فرستاده می‌شوند”، همانطور که او بیان می‌کند.

کاهش‌ها در قیمت‌های از پیش تعیین شده مرتبط با طرف ورشکسته تخصیص داده می‌شوند و تنها تا زمانی ادامه می‌یابند که کسری جذب شود. پس از پر شدن این فاصله، تجارت عادی دوباره آغاز می‌شود.

تجار به دلیل اینکه ADL می‌تواند یک موقعیت صحیح را در اوج شتاب و خارج از جریان عادی اجرا قطع کند، دچار خشم می‌شوند.

کولکیت نارضایتی را تأیید می‌کند اما استدلال می‌کند که ضرورت ساختاری است. بازارهای پرپ صفر-مجموع هستند. هیچ انباری از بیت‌کوین یا اتریوم واقعی پشت یک قرارداد وجود ندارد، تنها ادعای نقدی است که بین خریداران و فروشندگان در حال حرکت است.

به گفته او، این تنها یک توده بزرگ و خسته کننده از پول نقد است. اگر یک تصفیه نتواند در یا بالاتر از قیمت ورشکستگی تسویه شود و ذخایر مصرف شوند، محل باید بلافاصله تعادل را بازسازی کند تا از بدهی بد و شکست‌های زنجیره‌ای جلوگیری کند.

کلکیت تأکید می‌کند که ADL باید نادر باشد و بیشتر روزها چنین است.

تسویه‌های استاندارد و بافرها معمولاً کار خود را انجام می‌دهند و اجازه می‌دهند تا معاملات سودآور به شرایط خود خروج کنند.

وجود ADL با این حال بخشی از توافقی است که به مکان‌ها اجازه می‌دهد تا exposures با قابلیت leverage بالا و بدون تاریخ انقضا ارائه دهند بدون آنکه وعده “یک جریان بی‌پایان از بازنده‌ها در طرف دیگر” را بدهند. این آخرین خط در کتاب قواعد است که مانع از ترکیدن آینه مصنوعی بازار spot تحت فشار می‌شود.

او همچنین استدلال می‌کند که ADL ساختارهای پنهانی را که معمولاً مخفی می‌مانند، آشکار می‌سازد.

پرپ‌ها شبیه‌سازی convincing از بازار underlying می‌سازند، اما نوارهای شدید توهم را آزمایش می‌کنند.

“مرز شبیه‌سازی” زمانی است که پلتفرم باید حسابداری خود را افشا کند و به طور قهری ریسک را توزیع کند تا به تعادل با قیمت‌های لحظه‌ای برسد و از یک سرریز جلوگیری کند. در عمل، این به معنای صف شفاف، پارامترهای منتشر شده و به طور فزاینده‌ای، نشانگرهای روی صفحه است که نشان می‌دهند حساب‌ها در کجای صف قرار دارند.

پیام گسترده‌تر کولکیت عملی است.

هیچ مکانیسمی نمی‌تواند ضمانت کند که بازگشت‌ها بدون درد باشند، بلکه فقط قابل پیش‌بینی هستند. دلیل اینکه ADL واکنش‌های قوی ایجاد می‌کند این است که برندگان را هدف قرار می‌دهد، نه بازندگان، و اغلب در لحظه‌ای که موفقیت به وضوح دیده می‌شود. دلیل اینکه این روند ادامه دارد این است که این تنها گامی است که پس از امتناع بازارها از پاکسازی و خشک شدن ذخایر باقی می‌ماند.

در حال حاضر، بورس‌ها شرط می‌بندند که قوانین واضح، صف‌های قابل مشاهده و حواشی بیشتر، ADL را به آنچه که باید باشد حفظ کنند — یک حمایت که به ندرت دیده می‌شود اما هرگز نمی‌توان آن را نادیده گرفت.